Patrick Ramont |
KUNSTSCHILDER
|
TERUG
|
BIOGRAFIE |
°1960 – Gent
Selfmade kunstschilder
Een blik in zijn kunstenaarsziel
Drie jaar was
Ramont toen zijn ouders naar Oostende
verhuisden. Die nabijheid van de zee zou
zijn leven en later zijn werk voorgoed
bepalen.
De zee, de staketsels, het strand en de
duinen werden zijn speelbiotoop. Ravotten,
vissen, roekeloos zwemmen tussen Oost-
en Weststaketsel vulden de dagen van zijn
gelukkige jongensjaren. En tekenen, ook toen
al. Die drang om met papier en potlood
natuurimpressies vast te leggen, is niet uit
Ramonts geheugen te wissen.
In het middelbaar onderwijs kreeg hij les
van beeldhouwer Hubert Minnebo. Als leraar
plastische opvoeding leerde Minnebo hem
vooral ‘kijken’. Een absolute voorwaarde om
een kunstschilder te worden.
Met de volle zee werd hij vertrouwd als
matroos bij de Belgische Zeemacht. Hij
vaarde langs de kusten van Europa, door de
Straat van Gibraltar. Nieuwe beelden op het
netvlies, nieuwe bronnen van inspiratie.
Vooral de Normandische en Bretoense kust
zullen hem blijven boeien.
Ramont schildert echter niet zomaar knappe
haven- en zeezichten. Zijn doeken laten
achter de natuurtaferelen méér vermoeden.
Vaak wijzen de weergave van het licht en het
kleurenpalet op een vreemde magie achter de
werkelijkheid. Ramont is ook gebiologeerd
door mysteries uit oeroude tijden. Zijn
vuilgroene bemoste strandkeien roepen de
megalieten van Stonehenge op of de menhirs
uit Bretagne. Zijn lichtpartijen op het
canvas zuigen je mee naar een andere
dimensie.
Ook de mysterieuze diepten van de submarine
wereld hebben Ramont geïnspireerd. In zijn
duikersverleden trok hij naar verre
exotische plekken om de fauna en de flora
deep down te exploreren.
De menselijke figuur is meestal afwezig in
Ramonts werk. In zijn visie tast de mens de
natuur aan: hij bezoedelt en breekt af. Zijn
eigen natuurbeleving is een solitaire
ervaring.
Zijn grote meesters zijn Rembrandt en Vermeer.
In hun werk bewondert hij de magistrale
weergave van het licht. Ook de kleurenpracht
van Van Gogh vindt hij onevenaarbaar.
Ramont is een kunstenaar die van binnenuit
gedreven wordt, vanuit zijn ziel.
Gerda Bulens, 2009
|
|
|
Een impressie door Anne-Marie POLLET (†), kunsthistorica
Ramont maakt kennis met de schilderkunst als hij 12 is.
R. Antheunis, een achterkleinzoon van niemand minder dan Hendrik Conscience, laat hem een werkje maken dat het strand (van Oostende) afbeeldt. Volgens Ramont geen groot succes, maar de kiemen van zijn talent zijn al duidelijk zichtbaar. Hij heeft oog voor de structuur en de materie van de dingen.
Deze rake observatiezin voor de verscheidenheid in de wereld rondom ons is merkbaar in de diversiteit in zijn werk.
Zijn luchten zijn zonder weerga: transparant met een delicaat dégradé stralen ze rust en bezinning uit. De verglijding van de vele tinten blauw - al dan niet in combinatie met paars, mauve, lila, roze, rood, oranje - zijn een streling voor het oog. Ook zijn onheilspellende marines in donkere tinten zijn aanlokkelijk.
Zijn zeezichten doen je wegdromen. Wat is er aantrekkelijker dan turen naar de zee en de lucht? De stranden stralen warmte uit en zijn veel meer dan zand of verf.
Niet alleen de Noordzee inspireert hem. Fantastische geheime werelden onder water met mysterieuze ruïnes, scheepwrakken en antieke beelden worden op canvas gezet door de kunstenaar.
Op sommige van deze onderwaterwerken staan bloedkoralen met een zichtbare, zelfbedachte, aanlokkelijke verfhuid, die in drie dimensies op het doek zichtbaar is. Met je ogen kun je de dieprode structuur niet alleen zien, maar ook voelen.
Ook vreemde kusten intrigeren hem. Op deze uitheemse kusten breekt de branding eerst op de rotsen en spat dan als het ware in ons gezicht. Zijn marines geuren naar strand, golfbrekers, schelpen, zeewier. Kortom naar de zee zoals we haar kennen. Rustig, wispelturig, vernietigend, dreigend, stormachtig, onvoorspelbaar. Er bestaan ontelbare adjectieven om de sfeer van de zee weer te geven en Ramont kan al deze aspecten vertalen in zijn schilderijen.
|
terug naar boven |
© Patrick Ramont
|
|
